محمدرضا امیری‌نژاد، معاون میراث‌فرهنگی استان گیلان در یادداشتی نوشت: صنعت گردشگری نقش مهمی در اعتلا و ارتقای اقتصادی کشور عهده‌دار است و الفبای این صنعت، جاذبه است و باید تمهیداتی اتخاذ شود تا گردشگران داخلی و بخصوص خارجی برای بازدید از جاذبه‌های هر منطقه ترغیب و به سفر تشویق شوند. جاذبه‌های طبیعی، مصنوعی، آداب و رسوم و بازارهای سنتی متفاوت می‌تواند انگیزه‌های گردشگران به سفر را مضاعف کرده و موجبات بهبود وضعیت معیشت جوامع محلی و منطقه‌ای و در مجموع اقتصاد ملی شود.

با نگاهی گذرا به کشورهای مختلف جهان و با یک حساب سرانگشتی ‌می‌توان به خوبی دریافت که به لحاظ اقتصادی کدام یک از آنها گوی سبقت را از کشورهای دیگر ربوده‌اند و اصولا معیار و دلیل پیشرفت‌شان چه بوده است. صرف نظر از استعداد و نیروی انسانی در حوزه‌های سخت و نرم افزاری که کم و بیش کشورهای جهان از آن برخوردار هستند، ظرفیت و بضاعت‌ها در بخش‌های گوناگون می تواند توسعه و اعتلای کشور مورد نظر را رقم زند تا آنجا که بنیان اصلی اقتصاد ملی بر عامل یا عوامل اختصاصی منحصر به فرد استوار خواهد بود.

با اقتصاد تک یا چند محصولی بیگانه نیستیم و این مهم، خواه ناخواه بر چگونگی توسعه و پیشرفت جوامع  و شتاب بخشی آن تاثیر بسزایی داشته و خواهد داشت. کشاورزی بطور عام، صنعت، گردشگری، معادن مختلف و متنوع از جمله قابلیت ها و مزیت کشورهای جهان می‌تواند باشد که هر یک به نوعی در توسعه اقتصادی نقش حیاتی ایفا کرده و طبیعی است کشوری که ظرفیت های مذکور را توامان داشته باشد بر سایر جوامع یک یا چند محصولی رجحان خواهد داشت.

با همه این تفاسیر هستند کشورهایی که تک محصولی بوده اما با برنامه‌ریزی‌های دقیق و حساب شده تمام هم خویش را برای توسعه کشور مصروف داشته و چه بسا در این راه از کشورهای چند محصولی نیز بسیار موفق‌تر عمل کرده و با اختلاف فاحش جلوترند، در این میان با نگاهی به کشور عزیزمان درخواهیم یافت که خداوند بزرگ نعمت را بر مردمان ایران تمام کرده و تمام ظرفیت‌های توسعه را در اختیارمان گذاشته است؛ موقعیت استراتژیک، نیروی انسانی، معادن بخصوص نفت و گاز، خاک حاصل‌خیز، دسترسی به چهار فصل در هر زمان از سال، دریا، محیط زیست، جاذبه‌های طبیعی و مصنوعی در راستای جذب گردشگر، همه و همه امکانات منحصر به فردی را فراهم کرده که در واقع اگر خودمان هم نخواهیم اقتصاد برتر(حداقل در سطح منطقه) باشیم، از عهده آن برنخواهیم آمد.

این جا سخن از صنعت گردشگری است و نقشی را که می‌تواند در راستای اعتلا و ارتقای اقتصادی کشور عهده‌دار باشد. به هر حال الفبای گردشگری جاذبه است و البته علاوه بر جاذبه، تمهیداتی لازم است تا گردشگران داخلی و بخصوص خارجی برای بازدید از جاذبه‌های هر منطقه ترغیب و به سفر تشویق شوند. جاذبه‌های طبیعی، مصنوعی، آداب و رسوم و بازارهای سنتی متفاوت می‌تواند انگیزه‌های گردشگران به سفر را مضاعف کرده و موجبات بهبود وضعیت معیشت جوامع محلی و منطقه‌ای و در مجموع اقتصاد ملی شود.

کوه، جنگل، دریا و سایر مناظر طبیعی در کنار 2عامل قدرتمند و تاثیرگذار دیگر همچون میراث‌فرهنگی (شامل بناها، محوطه‌های تاریخی و موزه‌ها) و صنایع‌دستی، سوغات و آداب و رسوم محلی بی اختیار هر گردشگری را می‌تواند بسوی خود جلب کند و البته کثرت و تنوع هر یک از آنها نیز بر استمرار نفر شب اقامت و اشغال تخت هتل‌ها و مراکز اقامتی که اشتغال پایدار و درآمدزایی اطمینان بخش را تضمین می‌کند، بسیار تاثیرگذار است.

آنچه نباید از اذهان دور باشد توجه ویژه به زیرساخت‌ها در راستای تسهیل امور گردشگری است و علاوه بر آن تبلیغات گسترده به منظور شناساندن ظرفیت‌های بی نظیر ایران و خنثی‌سازی تبلیغات مخرب است که برخی از کشورهای معاند بر آن دامن زده تا این ظرفیت عظیم تولید ثروت را از کشور گرفته یا تاثیر آن را کم رنگ کند.

عرضه و فروش محصولات صنایع‌دستی و سوغات با ایجاد بازارچه‌های داخلی و شرکت در نمایشگاه‌های بین‌المللی و منطقه‌ای نیز می‌تواند بر رونق صنعت گردشگری افزوده و نقش مکمل آن را ایفا کند.

کوتاه سخن آنکه هر یک از استعدادهای ناب کشور در زمینه‌های مختلف، خود به تنهایی قادر است موجبات خودکفایی، رشد و رونق اقتصادی ایران را رقم زده و در این راه بی تردید صنعت گردشگری یکی از همین مزیت‌هاست که توجه جدی به آن بسیار ضروری و اجتناب ناپذیر است، آنجا که به‌عنوان صنعتی پاک و تجدیدپذیر می‌تواند چرخ اقتصاد کشور را روان به گردش درآورد و بی‌مهابا مسئولیت توسعه پایدار ایران را به تنهایی بر دوش کشد.

انتهای پیام/